Correspondent België: ‘Ook met de laatste plaats heeft Hooverphonic vrede’

24-03-21, 14:00 Geschreven door Jolien Weuts

België-correspondent Jolien volgt Hooverphonic in aanloop naar het Songfestival.

Sinds de release van The Wrong Place is er niet veel meer informatie rond de act van Hooverphonic naar buiten gebracht. Toch betekent dit niet dat de leden stilzitten. Geike is momenteel te zien in het televisieprogramma Liefde Voor Muziek, de Vlaamse versie van Beste Zangers, en Alex was vorige week te gast bij de online boekpresentatie van het eerste Belgische Songfestival-boek van Songfestival.be.

Zenuwen

In Liefde voor Muziek brengt Geike elke week prachtige covers, waarmee ze telkens weer bewijst dat ze een top stem heeft. Ik ben niet altijd fan van de nummers die ze zingt, maar de manier waarop ze het brengt is zo goed dat ik er toch weer naar wil kijken en luisteren. Afgelopen maandag stond Geike’s muziek centraal en kwamen we ook weer een beetje meer te weten over de toch wel mysterieuze zangeres. Zo zegt ze dat ze het liefst niet te veel in de spotlight staat en dat ze al een aantal jaar les volgt in Denemarken om zanglerares te worden. De andere deelnemers vertelden ook dat Geike altijd heel rustig is en het lijkt of ze nooit echt zenuwachtig is. Zelf zegt ze toch wel nerveus te zijn voor een optreden, maar dat die zenuwen pas komen vlak voor ze op moet, dat moment vindt ze verschrikkelijk.

Ze blikt in de aflevering ook terug op de periode bij Hooverphonic voor ze vertrok en hoe moeilijk het eigenlijk was om we te gaan. Op het moment dat ze vertrok had ze het gevoel dat ze al te lang hetzelfde deed en dat het tijd was om iets anders te doen. Haar Hooverphonic-avontuur had natuurlijk heel haar leven veranderd, want ze was toen nog maar 17 jaar en is gestopt met school om haar op de muziek te kunnen concentreren. Ze wist al snel dat ze iets met muziek wilde doen, want toen ze negen jaar was won ze haar eerste zangwedstrijd en die had zelfs al een Songfestival-tintje, ze zong daar namelijk Door De Wind van Ingeborg, de Belgische inzending van 1989. Toen ze besloot om te vertrekken bij Hooverphonic waren veel fans boos. Ze begreep de reacties, maar wilde echt iets anders doen. Ik vind het goed dat ze die beslissing genomen heeft, want dat gaf haar de kans om zich ook los van de groep muzikaal te ontwikkelen.

Love Shine A Light

Alex vertelt in het interview dat bij het toch wel jammer vindt dat er geen orkest meer is, want dat dit voor Hooverphonic wel echt tof zou zijn en dat hij dan ook een heel ander nummer zou geschreven hebben. Ik heb het Eurovisie Songfestival zelf nooit meegemaakt met orkest, maar ik ben het wel met hem eens als hij zegt dat het toch wel meer charme en authenticiteit zorgt. Hij keek toen hij nog een kind was ook al naar het Songfestival en hij vindt het ook leuk om naar te kijken en dat is toch wel belangrijk als je deelneemt. Als de artiest zelf fan is en het leuk vindt om het Songfestival te kijken geeft het toch een andere en toffere sfeer aan de deelname.

Hij kwam ook nog eens terug op het voorval van vorig jaar toen Hooverphonic de enige deelnemer was die niet te zien was in de uitvoering van Love Shine A Light in de plaatsvervangende show Eurovision: Europe Shine A Light. Hij geeft aan dat hij geen spijt heeft van die actie en dat ze niet meededen omdat hij het niet gepast vond om op dat moment allemaal blij dat liedje te zingen, terwijl er zo veel mensen op dat moment door het coronavirus ernstig ziek waren. Ik vind het nog steeds jammer dat zij als enige niet te zien waren. Het was een mooi initiatief en zo kwam toch iedereen samen. Ik kan wel begrip opbrengen voor zijn standpunt maar hij had het misschien anders kunnen aanpakken waardoor het niet zo’n groot ding zou geworden zijn.

Laatste plaats

Alex spreekt zich ook uit over de concurrentie en hij vindt eigenlijk maar één echt goed nummer inzit en dat is het nummer van Frankrijk. Hij vind ook Litouwen wel leuk, want een beetje camp hoort volgens hem bij het Songfestival. Op de vaag of zijn ego het zou aankunnen om als laatste te eindigen antwoordt hij kort met een 'ja'. Als ze laatste zouden worden zou hij daar vrede mee hebben, maar natuurlijk zou hij dit scenario liever vermijden.

Hij zegt ook niet zo veel aandacht te schenken aan wat de bookmakers voorspellen, want je weet toch nooit wat er op de avond zelf gaat gebeuren. Hierin heeft hij wel gelijk, het totale plaatje kan de doorslag geven en een iets minder goed nummer kan met een goede performance toch nog goed scoren. Er zijn al veel nummers geweest die heel hoog stonden bij de bookmakers maar uiteindelijk geflopt zijn en omgekeerd. Hij heeft het ook nog kort over da acts van de afgelopen 2 jaar en dat hij vindt dat de fout daar vooral bij de staging ligt hoewel hij zegt dat Eliot misschien nog te jong was om al deel te nemen. Over de staging en act van Hooverphonic kon en mocht hij natuurlijk nog niets zeggen.